The REACHOUT Η σειρά συνεντεύξεων στοχεύει στη συλλογή περισσότερων προσωπικών απόψεων από συναδέλφους που αναπτύσσουν και εφαρμόζουν κλιματικές υπηρεσίες για την αστική προσαρμογή και την ανθεκτική ανάπτυξη, να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση της γνώσης, τον κύριο συνεχή διάλογο και να αποκτήσουν μια πιο συγκεκριμένη άποψη για το τι περιλαμβάνει η δουλειά τους. Μια κλεφτή ματιά, ας πούμε, πίσω από τη φρασεολογία και τις συγκλονιστικές προτάσεις που χρησιμοποιούνται σε έγγραφα πολιτικής και ερευνητικές προτάσεις. Καθ' όλη τη διάρκεια του έργου, τα μέλη της ομάδας θα ολοκληρώσουν έναν κύκλο συνεντεύξεων. Ένας συνάδελφος θα πάρει συνέντευξη από έναν άλλον, και ο συνάδελφος που πήρε τη συνέντευξη διεξάγει στη συνέχεια την ακόλουθη συνέντευξη του επόμενου μέλους της ομάδας και ούτω καθεξής. Καθώς κάθε μέλος παίρνει συνέντευξη και παίρνει συνέντευξη με αυτόν τον τρόπο, όλα τα θέματα θα καλύπτονται κατά τη διάρκεια αυτού του έργου. 

Διαβάστε την τελευταία μας συνέντευξη Ewa Janowska, Σύνδεσμος της πόλης Gdynia και συντονιστής στο Ίδρυμα Sendzimir στη Βαρσοβία της Πολωνίας πήρε συνέντευξη από την Jenny Tröltzsch, Senior Fellow στο Ecologic Institute και Climate Adaptation Expert.

Γεια Ewa, Γνωριστήκαμε πριν από μερικές εβδομάδες κατά τη διάρκεια του REACHOUT Γενική Συνέλευση στο Μιλάνο. Τι εκτιμήσατε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συνάντησης; Ποια ήταν τα κυριότερα σημεία σας;

Η Τζένη, σίγουρα μια από τις ωραίες στιγμές, ήταν η κουβέντα μας στο πρώτο δείπνο! Είναι πολύ κρίμα που έμαθα από μια συνέντευξη μαζί σου ότι μαθαίνεις πολωνικά. Θα ήταν μια σούπερ ευκαιρία να εξασκηθώ στη γλώσσα.

Νομίζω ότι η προσωπική συνάντηση όλων των εταίρων στο Μιλάνο ήταν πολύ γόνιμη. Και δεν ήμουν ο μόνος που είχα αυτή την εντύπωση! Νομίζω ότι εκτίμησα ιδιαίτερα τις συζητήσεις σε μικρές μικτές ομάδες κατά τη διάρκεια πολλών εργαστηρίων. Μου έδωσαν την καλύτερη «τροφή για σκέψη». Αυτή η άμεση ανταλλαγή εμπειριών μάλλον συγκέντρωσε περισσότερο τους συμμετέχοντες. Καταφέραμε να γνωρίσουμε ο ένας τις προκλήσεις του άλλου, αλλά και τα συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας στη διαδικασία ανάπτυξης εργαλείων και κλιματικών υπηρεσιών. Παρόλο που είμαστε τόσο διαφορετικοί, αυτά τα προβλήματα αποδείχθηκαν αρκετά καθολικά. Σίγουρα, μετά από ένα χρόνο του έργου, ήταν πολύτιμο να δούμε πώς αναπτύσσονται τα εργαλεία, μας επέτρεψε επίσης να κατανοήσουμε καλύτερα πώς λειτουργούν. Εκτιμώ ότι οι επίσημοι ζωντάνεψαν, ήταν μια καλή ευκαιρία δικτύωσης!

Είστε ένας από τους συνδέσμους της πόλης εντός της REACHOUT έργο, όντας το πρόσωπο επικοινωνίας για τους κόμβους της πόλης και συνδέοντάς τους με την ερευνητική ομάδα. Τι είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εσάς στη συνεργασία με την πόλη Gdynia;

Νομίζω ότι πολλές πτυχές είναι σημαντικές. Η πόλη της Gdynia είναι μια από τις κορυφαίες τοπικές αρχές στην Πολωνία που βλέπει την ανάγκη να δράσει όσον αφορά την προσαρμογή της πόλης στην κλιματική αλλαγή. Η Gdynia θέτει ρεαλιστικούς στόχους και τους υλοποιεί. Πρόσφατα μέτρησαν το αποτύπωμα άνθρακα ως πόλη και θέλουν να συνεχίσουν να το παρακολουθούν, στοχεύοντας σύντομα στην κλιματική ουδετερότητα.

Επιπλέον, είναι καινοτόμοι στη διαχείρισή τους. Ο δήμαρχος της πόλης συναντιέται κάθε μήνα με μια εκπροσώπηση αξιωματούχων για να λάβει άμεσα αποφάσεις. Ως εκ τούτου, είναι τιμή για μένα που μπορώ να συνεργαστώ με την Gdynia.

Από την άλλη πλευρά, είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τη διαδικασία υλοποίησης των εργαλείων για το κλίμα στη διεπαφή πολλών δημοτικών διαμερισμάτων και πιθανών χρηστών του εργαλείου, το οποίο πρέπει να ταιριάζει στις πολιτικές της πόλης και να ανταποκρίνεται σε διαφορετικές ανάγκες. Νομίζω ότι η παρατήρηση και η συμμετοχή σε αυτή τη διαδικασία είναι μια πολύ γόνιμη και ενδιαφέρουσα εμπειρία για το μέλλον.

Έχετε αρκετή εμπειρία εργασίας στη διεπαφή επιστήμης-πολιτικής με έμφαση στην κλιματική αλλαγή, τον χωροταξικό σχεδιασμό και τις λύσεις που βασίζονται στη φύση. Ποιες θεωρείτε ως κύριες προκλήσεις για την υλοποίηση των δραστηριοτήτων προσαρμογής στις ευρωπαϊκές πόλεις; Πώς θα μπορούσαν να ξεπεραστούν;

Δεν ξέρω αν είμαι ειδικός όταν πρόκειται για αστικά θέματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή ερώτηση για να συζητήσουμε και να μοιραστούμε εμπειρίες στο πλαίσιο της κοινοπραξίας μας. Σίγουρα, στην Πολωνία, μπορούμε να δούμε δύο αντίθετες τάσεις όσον αφορά τη χωρική προσαρμογή των πόλεων στην κλιματική αλλαγή. Οι μεγάλοι οικισμοί έχουν ολοένα και καλύτερα μορφωμένους αξιωματούχους που γνωρίζουν ότι η εφαρμογή λύσεων που βασίζονται στη φύση είναι ένα από τα καλύτερα εργαλεία για την προσαρμογή μιας πόλης στην κλιματική αλλαγή, καθώς και το πιο οικονομικά βιώσιμο. Για να δώσω ένα παράδειγμα: στη Βαρσοβία, όπου ζω, φυτεύονται συνεχώς νέα δέντρα, το γρασίδι σπάνια κουρεύεται και μετατρέπεται σε αστικά λιβάδια, οι αδιαπέραστες επιφάνειες απογυμνώνονται και μια από τις όχθες του ποταμού Βιστούλα παραμένει ημιάγρια ​​– εσείς θα συναντήσει εκεί σπάνια πουλιά και άγρια ​​ζώα. Αυτή η πράσινη τάση φαίνεται επίσης στον αριθμό των έργων που υποβάλλονται στον αστικό προϋπολογισμό από τους κατοίκους. Αξιωματούχοι και η κοινωνία των πολιτών σε μεγάλους οικισμούς συμβαδίζουν με αυτήν την τάση.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μικρότερες πόλεις και πόλεις όπου εδώ και μερικά χρόνια παρατηρούμε ένα φαινόμενο που επιδεινώνεται –ας το μεταφράσουμε κυριολεκτικά– ως «concretosis» (συγκεκριμένη ασθένεια). Παλιές πλατείες και σοκάκια απογυμνώνονται από τα δέντρα τους, οι αδιαπέραστες επιφάνειες πληθαίνουν. Δεν υπάρχει επίγνωση του γεγονότος ότι η NBS παρέχει υπηρεσίες οικοσυστήματος, εύκολα μετατρέψιμες σε χρήμα.

Οι πόλεις υποχρεούνται επίσης να υιοθετήσουν τοπικά αναπτυξιακά σχέδια, τα οποία όμως υλοποιούνται πολύ αργά. Ως εκ τούτου, για παράδειγμα, αναπτύσσονται περιοχές που πρέπει να μείνουν απαλλαγμένες από υποδομές επειδή βρίσκονται σε πλημμυρικές πεδιάδες και, κατά συνέπεια, ο ποταμός (δηλαδή η φύση) γίνεται κίνδυνος για τους ανθρώπους και εκλαμβάνεται επίσης ως απειλή γενικά. Ή ανεξέλεγκτη αστική εξάπλωση, η οποία δεν είναι καλή για τον μετριασμό ή την καλύτερη προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

Οπότε, πιστεύω, στον πυρήνα, όπως πάντα, βρίσκεται η εκπαίδευση. Τόσο του κοινού, ώστε να κατανοήσουν την ανάγκη για αλλαγή, όσο και των υπαλλήλων ώστε να είναι αρκετά γενναίοι για να καινοτομήσουν.